De fatale etappe

Hoofdpersonen zijn de gebroeders Muñoz, Miguel en Marco, een identieke tweeling van wie Miguel op het punt staat een niet eerder vertoond staaltje te voltooien, het winnen van de Giro, de Tour én de Vuelta in één seizoen, iets wat zelfs Eddy Merckx niet voor elkaar kreeg. Dat leidt uiteraard tot verdachtmakingen en geruchten… Ploegen spannen samen om te voorkomen dat Muñoz slaagt in zijn plannen. Dat komt tot een climax in de Vuelta. Wat is er aan de hand? Wordt iedereen in de maling genomen door het feit dat de twee broers identiek zijn?

Van Hartevelt schetst een geloofwaardig beeld van het peloton en de bijbehorende kuiperijen, in een verhaal dat zich voornamelijk ontwikkelt via dialogen en dat daardoor een enorme vaart heeft. Zelfs dopingexpert Herman Ram las het met genoegen.

(Bert Wagendorp – De Muur, oktober 2022)

Noem mij één goede sportroman. Dat boek dat in de bus viel is De fatale etappe. Geschreven door Hans van Hartevelt. Ondertitel: ­Vergelding in de Vuelta.

Een wielerroman. Sport. Niet het makkelijkste genre binnen de romankunst. (Noem mij één goede sportroman. Nee, De renner van Tim Krabbé is geen roman.)

Mexicanen in het peloton. Dan zijn de drugs niet ver weg, ben je geneigd te denken. Maar het is een vrouw die voor problemen dreigt te gaan zorgen in het wielrennen. Een renster die ‘onze’ Anna van der Breggen, Annemiek van Vleuten en Marianne Vos op tientallen minuten rijdt en de overstap gaat maken naar de mannen. In romanvorm welteverstaan, want wanneer zien we een vrouw echt meetrappen met de mannen?

Kan een ‘gewone’ roman het heel goed stellen met weinig of geen plot, bij een wielerroman ligt dat toch wat gecompliceerder. Er móet iets gebeuren, al is het maar dat een renner als eerste over de streep komt. Maar dat is wat te saai. Dus wordt er in de wielerroman een plot rond het koersen gesmeed.

Waarin het bijvoorbeeld draait om omkoping en dopinggebruik. Een wielerroman is daardoor altijd ook een thriller. Dus ook De fatale etappe. En het moet gezegd: Van Hartevelt heeft met zijn wielerroman, naar ik weet de eerste die speelt in de Ronde van Spanje, hoog ingezet.

Het draait om twee Mexicaanse wielrenners, de identieke tweeling Marco en Miguel Muñoz. De laatste staat op het punt na de Ronde van Italië en de Ronde van Frankrijk ook nog de Ronde van Spanje te winnen. In één jaar. Nog nooit vertoond. Ook niet in het echt.

Mooi gegeven.

Kan dat zomaar, in een paar maanden drie zware rondes winnen? Daar plaatsen ploegleiders en renners van andere ploegen ook zo hun vraagtekens bij. Er móet wel sprake zijn van bedrog. Al vroeg in de roman komt langs of er wellicht sprake is van een persoonsverwisseling. Doet Marco zich als Miguel voor? Of andersom? Wie is wie?

Van Hartevelt speelt die troef in zijn roman vernuftig uit. Doet er ook nog een moord bij.

En dan is er die vrouw die het mannenwielrennen ‘bedreigt’. Die angst – in de schaduw te worden gesteld door een vrouw – is het mooiste gegeven in De fatale etappe, waarmee ik me die rustdag prima vermaakte.

(Maarten Moll – Het Parool)

Spanning genoeg in de Ronde van Spanje, die momenteel wordt verreden. Maar in romanvorm overstijgt de koers de geitenpaadjes en spectaculaire afdalingen van de 76e Vuelta.

Zijn in het echt Primoz Roglic en Egan Bernal de grote kanshebbers, in de fictieve versie gaat het om de eeneiige tweeling Marco en Miguel Muñoz. De Mexicaanse broers rijden voor La Tiendo de Salud, een bedrijf dat peperdure gezondheidsproducten verkoopt. De vurige Marco is de klimmer en flegmatieke Miguel de geboren ronderenner. Hij heeft eerder dat jaar de Giro d’Italia en de Tour de France gewonnen en staat op het punt iets te doen dat niemand voor hem ooit deed: de drie grote ronden winnen binnen één seizoen en zo de roze, gele en rode trui over elkaar aantrekken.

De broers helpen elkaar, maar verschillen toch. De almachtige ploegeigenaar Pablo E. in Vera Cruz heeft bepaald dat de uitzonderlijk goede Esma Mesaguer als eerste vrouwelijke wielrenner mag meedraaien in de mannencompetitie. De grens tussen wetenschap en doping wordt overschreden, het geruchtencircuit draait volop (de broers worden ‘de M&M’s’ genoemd) en jaloezie neemt de overhand. Bovendien moeten de broers via persoonsverwisseling elkaar tot hand en voet zijn, waardoor het lijkt dat Miguel in zijn rode trui een bergetappe wint, die Marco daadwerkelijk volbrengt.

kooktruck

Marco rebelleert en de concurrerende ploegen, Simba Supermarkten en Casino Total proberen de oppermachtige Mexicaanse ploeg te bedriegen door net voor de ravitaillering te demarreren, terwijl die renners stiekem net tevoren vanuit de ploegauto’s zijn gelaafd. Wat er vanaf het rommelige aannemen van de ‘musettes’ – de etenszakjes – tot aan de finish gebeurt, heet niet voor niets in de boektitel De fatale etappe.

Het knappe aan dit boek – een van de weinige die ooit in het Nederlands aan de Vuelta zijn gewijd – is dat fictie en werkelijkheid door elkaar lopen. De echte renners van nu figureren in zwijgende bijrollen, ze lopen als het ware voor de camera’s langs. De buitenlandse namen worden voluit genoemd, de Nederlandse renners heten Tom, Mathieu, Robert, Steef en Sam; duidelijk genoeg. Het vervoer van mysterieuze pakketjes die in de ‘kooktruck’ worden bereid tot voedingssupplementen, wordt gadegeslagen door Alexander de Grote, ploegbaas Mees Franssen weet veel, maar houdt zijn mond. Eric van Breukhoven van de nieuwe ploeg VanMoof is een naïef rijkeluiszoontje en de verbeten Duitse ploeg Miele Immer Besser bereikt helemaal niets.

balkon

Wat meer is: de fatale etappe leidt over vijf cols naar Los Praeres. Die is slechts 892 meter hoog, maar telt een bochtig, smal parcours met stukken van 23 procent stijging en plotselinge, scherpe stukjes ‘afzink’. Op 8 september 2018 was er in de Vuelta daadwerkelijk zo’n etappe, die werd gewonnen door Simon Yates. Hij deed de klim met 15 kilometer per uur. De nu 29-jarige renner won die Ronde van Spanje ook dat jaar en werd in juni nog derde in de Giro. Frappant, maar toevallig: ook hij is een tweelingbroer, van Adam Yates, die dit jaar nog de Ronde van Catalonië won en in de huidige Vuelta in de top tien van het algemeen klassement stond, in dienst van zijn ploeg Ineos Grenadiers. Zo komen feit en fictie dicht bij elkaar in dit spannende boek, dat ook voor niet fanatieke wielrenvolgers is te begrijpen.

Franciscus

Elke wielerterm wordt keurig uitgelegd door schrijver Hans van Hartevelt. Hij was decennialang directeur van de bibliotheek van het Koninklijk Instituut voor de Tropen. Dat eerbiedwaardige bolwerk in Amsterdam is in 2014 op een slordige manier opgeheven. De collectie ging grotendeels naar Leiden en het monumentale pand werd verhuurd aan anderen. Over die gang van zaken schreef Van Hartevelt al de roman De verkwanseling van een kroonjuweel, die veel stof deed opwaaien. Zijn meest recente boek was Amandelen voor Franciscus, waarin de ascetische dierenliefhebber uit Assisi tijdens de Vijfde Kruistocht in 1220 aandringt op verzoening tussen christenen en moslims. Zou het toeval zijn dat de Vuelta dit jaar eindigt met een tijdrit naar pelgrimsoord Santagio de Compostella?

(Herman Veenhof – Nederlands Dagblad)

Afrekening in de Vuelta. Tijdens de Ronde van Spanje lopen de spanningen tussen ploegen en renners hoog op. De strijd is nog niet gestreden, ook al staat de maillot rojo, de rode trui, ver voor op de concurrentie. Het is Miguel Muñoz, hij is de leider in het algemeen klassement. Deze toprenner van de Mexicaanse ploeg La Tienda de Salud staat op het punt om in de wielerwereld een exceptioneel record neer te zetten. Hij won dit jaar al de Tour de France en de Giro d’Italia. Miguel lijkt nu ook af te stevenen op de eindoverwinning in de Spaanse Vuelta! Een prestatie die nooit voor mogelijk werd gehouden.

Het publiek ziet alleen de heroïek en de romantiek van het koersen. Wie enthousiast langs de weg staat te juichen weet niet wat het is om pap in je poten te hebben en gelost te worden omdat al je energie uit je lijf is weggelopen. Dat je dat gaatje van honderd meter niet weet dicht te rijden omdat je eczeem op je kloten hebt en een puist op je reet. Dat je een maatje te klein bent. Met onrustige jalousie de métier kijken de renners naar de prestaties van de Mexicaan.

Behalve afgunst is er bij leiders en artsen van andere ploegen de nodige chagrijn omdat het gevoel leeft dat de superioriteit van Miguel een verdacht randje lijkt te hebben. Marco Muñoz is namelijk de eeneiige tweelingbroer van Miguel. Marco fietst ook mee in de Mexicaanse ploeg, maar is geen allround renner als zijn broer. Marco is vooral een klimmer. Sprinten en tijdrijden is minder zijn kracht. Op zichzelf natuurlijk geen probleem, maar er gaat een boze tamtam rond dat de tweelingbroers als dat zo uitkomt nog wel eens van fiets en kleding willen wisselen. Ze zijn zo sprekend gelijk dat het niet te zien zou zijn. Het is natuurlijk muisstil tromgeroffel, want dergelijke fraude zou natuurlijk toch uitkomen vanwege alle controles, maar toch…

Behalve dit soort insinuerende gedachtes zijn er ook ploegleiders die er op een eerlijke manier wat aan willen doen. Dat wil zeggen door slimme wedstrijdstrategie te voorkomen dat Miguel drie grote rondes op zijn naam schrijft. Er worden plannen gesmeed om bij een komende zware bergetappe de drager van de rode trui uit de wielen te rijden en op achterstand te zetten. Laat Marco eventueel winnen, zolang zijn broer de leiderspositie maar kwijt raakt.

Terwijl wat zuur naar de Tienda de Salud wordt gekeken weten velen niet dat tussen de broers Muñoz de spanning is te snijden. Marco voelt zich de geminachte knecht van zijn broer en meent dat hij door zijn ploegleider en de grote baas, de steenrijke Paco Esquivel om het minste geringste eruit kan worden geknikkerd. Bovendien voelt hij als een dreigende concurrentie het plan om een vrouwelijke wielrenner, de getalenteerde Esma Meseguer, aan de ploeg toe te voegen.

Het loopt zo hoog op dat Marco dreigt halverwege de Vuelta uit de ploeg te stappen. Miguel probeert zijn broer te kalmeren en zijn gezonde verstand te gebruiken. Het is belangrijk dat Marco niet gaat muiten. Miguel heeft immers een plannetje om het de komende zware bergetappe er goed vanaf te brengen en daar is Marco bij nodig.

In deze tijd van Corona waarin de drie grote wielerrondes met logistieke aanpassingen uiteindelijk toch worden verreden is de wieler-thriller De fatale etappe een niet te missen boek. Vooral liefhebbers van glorie en ondergang van de helden op de pedalen, hun ploegleiders, hun artsen, hun geldschieters en alles wie en wat erbij komt kijken, zullen hun vingers aflikken. Tenslotte geldt in dit drama ook het adagium: De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder.

De wielerronde is altijd de uiteindelijke winnaar.

(Job ter Steege – www.leeskost.nl/2020/10/de-fatale-etappe)

De fatale etappe leest als een peloton in volle vaart. Was er doping in het spel? En wie heeft het gedaan? Het zijn vragen die de lezer tot het einde bezig houden. Ik worstel in mijn functie met dezelfde vragen, maar mijn werk is een stuk minder spannend dan deze roman. Een aanrader voor iedere wielerliefhebber.

(Herman Ram – voorzitter Dopingautoriteit) 

Een wielerepos, realistisch en zonder in de afgekloven clichés te vervallen. Heerlijk! Wat opvalt is dat de auteur maar weinig beschrijvingen geeft van de hoofdpersonen, maar het vooral laat aankomen op dialogen. En dat het hele boek door. Die schrijfstijl moet je beheersen en dat doet Van Hartevelt. Hij heeft mij met zijn verhaal oprecht geboeid en ik las het dan ook achterelkaar uit. Hij weet de spanningsboog mooi door zijn roman heen te verwerken, waardoor het een ware pageturner is.

(Karel de Vey Mestdagh – ontwerper van Cyclefit, Perfect Bicycle Adjustment) 

De droom van iedere wielrenner is het winnen van een grote etappekoers, de Giro d’Italia, de Tour de France of de Ronde van Spanje (Vuelta). Een nog groter verlangen is het winnen van alle drie. Dat heeft al een aantal renners bereikt. De grootste van hen is Eddy Merckx. Wat tot nu toe niet gepresteerd werd, is het winnen van deze drie rondes in één jaar. Van Hartevelt staat op het punt om het in zijn nieuwste boek, de thriller De fatale etappe wél te laten gebeuren. Deze glorie zou dan op naam komen te staan van rode truidrager Miquel Muñoz van de Mexicaanse ploeg La Tienda de Salud. Zijn belangrijkste steunpilaar in de ploeg is zijn tweelingbroer Marco, een echte ‘klimgeit’ die dan ook in het bezit is van de bolletjestrui en op de tweede plaats in het algemeen klassement staat. Samen dragen ze de bijnaam: de M&M’s.

Het is vanzelfsprekend, dat die stand en de vele overwinningen van de broers in eerdere wedstrijden de nodige jaloezie bij de ploegleiders en de renners opwekt. Sterker nog, men verdenkt de M&M’s, en met hen hun ploeg, van bedrog. Was de winnaar wel Miquel of was het Marco? Niemand uit de ploeg is ooit betrapt op het gebruik van verboden middelen. Maar iedereen is het erover eens dat drie rondes in één jaar winnen onmogelijk is. Dus moet er wel van be drog sprake zijn. “Met alleen hard fietsen win je geen koers”.

De ploegleiders van drie Nederlandse, een Belgische en een Duitse ploeg gaan in conclaaf – wat zeer ongebruikelijk is – om te brainstormen of er wat aan te doen zal zijn. Tegelijkertijd blijkt dat het tussen de broers en de ploegleiding niet zo erg botert. De grote baas van de ploeg, El Jefe uit Veracruz, is van plan een vrouw, Esma Meseguer, in de mannenploeg op te nemen. Zij heeft daartoe van de wielerunie dispensatie gekregen, omdat ze bij de dames zowat elke wedstrijd won. Dit stuit op fel verzet van Marco – en later ook bij Miguel – die denkt aan de kant gezet te worden.

Nu zijn alle elementen voor een spetterende thriller voorhanden. De meest bizarre scenario’s passeren de revue. De verdachtmakingen vliegen de lezer om de oren. En daarbij komen ook nog eens de bedenkingen van de M&M’s aangaande hun behandeling door de ploeg, waarbij ze aan experimenten in het lab werden onderworpen. Weten de ploegleiders een methode te vinden om de broers te stoppen. Wordt het geweten van de broers de scherprechter? De emoties laaien zeer hoog op! Wel kan verklapt worden dat er een politieonderzoek komt met Santos Escartin en Leticia Gil Parra als hoofdpersonen.

Misdaadboeken die zich in de sportwereld afspelen zijn niet uniek. Ook zijn er over diverse wielergrootheden een aantal biografieën verschenen. Maar een thriller in de wereld van de wielersport is zeldzaam. Hans van Hartevelt vond kennelijk dat dit nu maar eens moest veranderen. Aangezien hij zelf ook een liefhebber van fietsen is, weet hij van wanten en begrijpt veel van het wielerjargon. Dat gebruikt hij zeer regelmatig, legt het ook uit en hij weet de sfeer in dat wielerwereldje perfect te verwoorden. Eén term speelt in de plot een grote rol: “skoekeloen”. Het wordt geïntroduceerd door Marc Kapitein, de ploegleider van de Belgische ploeg. De lezer zal er snel achter komen dat ook anderen ervan op de hoogte zijn.

Ligt het perspectief in het begin van het boek bij ploegleiders en in iets mindere mate bij renners, daarna gaat het over op de politiemensen. Aangezien Santos geen wielersportkenner is, helpt zijn collega hem allerlei woorden en gebruiken, die aan die sport eigen zijn, te begrijpen. Leuke keuze van Van Hartevelt om met deze persoon, Leticia Gil Parra, een voormalig wielrenster, op de proppen te

komen. Deze dame is niet gefingeerd, maar is echt een sportvrouw die ooit tweede werd tijdens het Spaanse kampioenschap. Of ze ook werkelijk bij de politie terechtgekomen is, is onbekend. Een klein puntje in dit verband: hun namen worden nogal verwarrend gebruikt. Of alleen de functie (hoofd)commissaris en (hoofd)inspecteur, alleen de voornamen of achternamen en soms een combinatie daarvan.

Nu we het toch over namen hebben – de auteur maakt gebruik van echte en gefingeerde namen. Er heeft nooit een Mexicaanse ploeg aan de Vuelta deelgenomen, de naam Muñoz komt niet in het wielerpeloton voor. Wel zien we bekende wielrenners genoemd worden, zoals Valverde, Vinokoerov, Bruyneel enz. Ook gebruikt hij namen die tot renners te herleiden zijn: Fabian (Aru), Thomas (De Gendt). De naam van een ploegleider, Eric Breukhoven lijkt sterk op Eric Breukink en staat John Degenkolb model voor John Kolbschreiber?

De auteur is op z’n best wanneer hij de gevoelens van renners beschrijft. Het beste voorbeeld daarvan is de ‘gedachtegang’ van Marco tijdens de slotklim naar Les Praeres. – Deze etappe lijkt sterk op de veertiende etappe van de Vuelta in 2018. – Ook de harde, soms meedogenloze wereld waarin de renners zich bevinden doet hij perfect uit de doeken. Het lijkt er zelfs sterk op dat Van Hartevelt met zijn boek niet alleen een thriller schrijft, maar ook een aanklacht indient tegen de soms ongeoorloofde praktijken in de wielerwereld. Hij analyseert niet alleen die wereld, maar ook die van de marketingstrategieën van de grote sponsors. Als financieel gewin uitgaat boven het welzijn van renners is er iets goed mis.

Hans van Hartevelt heeft een ‘inside’ kijk gegeven op de wielerwereld en daarmee een waardevolle bijdrage geleverd aan de sportboekerij, zeker als je de roman leest met het bovenstaande in het achterhoofd.

(Kees de Kievid – Boekenbijlage.nl)

In ‘De fatale etappe’ staat het onmogelijke op het punt te gebeuren; de Mexicaanse renner Miguel Muñoz kan, na de Giro en de Tour, ook de Spaanse Vuelta winnen. Dat is in het wielrennen nog nooit gebeurd. Hij wordt bij zijn wielerteam La Tienda de Salud bijgestaan door zijn eeneiige tweelingbroer Marco. Marco is de meer explosievere klimmer van de twee, maar Miguel de completere ronderenner.

De concurrentie wordt gek van de overheersing van met name Miguel Muñoz. De ploegleiders van die teams slaan de handen ineen om te voorkomen dat de Mexicaan nog meer kan winnen. Maar tot welke prijs?

Van Hartevelt biedt een interessante inkijk in de buik van het peloton en gebruikt daarvoor fictie en non-fictie door elkaar. Zo zal de wielerliefhebber namen van renners herkennen, al gebruikt de auteur soms alleen voornamen. Zo weten we dat Mathieu slaat op MvdP, Tom op Dumoulin en Thomas, die bij een Vlaamse ploeg rijdt, zal vast om Thomas de Gendt draaien. Daarnaast zijn er andere fictieve wielerploegen actief in De fatale etappe; Simba Supermarkten (Jumbo) en Nazarba gaat om Astana. Spitsvondig gevonden door de auteur; fictief, maar toch dicht in de buurt van de huidige samenstelling van het wielerpeloton.

Van Hartevelt schrijft op een goede manier. Hij neemt de rust om in het begin alle hoofdrolspelers te introduceren. Zodoende leert de lezer de personages kennen. Daarna voert de auteur de snelheid steeds wat meer op, helemaal wanneer er een dodelijk ongeval (?) gebeurt. De grote vraag rijst dan; wat is er gebeurd, en vooral; wie heeft het gedaan? De lezer wordt aan de hand meegenomen tijdens de speurtocht en het verhaal voelt daardoor veel meer als een detectiveroman dan een thriller.

Wat Van Hartevelt goed doet, is een inkijk geven in het wel en wee van het wielrennen. De onderlinge concurrentie en steeds ook de vraag; is, wat gebeurt, en is het wel eerlijk? Hoe kan het bijvoorbeeld dat de gebroeders Muñoz ineens zo goed zijn? Zelfs zo goed, dat Miguel op het punt staat iets te presteren wat nog nooit is vertoond? Ook het ploegensamenspel wordt door de auteur goed neergezet. Daarmee is De fatale etappe een interessant boek voor de liefhebbers van het wielrennen, en ook voor de niet-liefhebbers; voor hen zal het allemaal nieuw zijn.

(Marinus van de Velde – https://www.thrillzone.nl/nederlandse-thriller/hans-van-hartevelt-de-fatale-etappe)

Jaloezie, achterdocht, doping, een fietsende vrouw en een moord: ingrediënten, die ‘De fatale etappe’, de nieuwste roman van Hans van Hartevelt, een stevig gekruide lading geven. In zijn wielerthriller voert hij de eeneiige tweeling Miquel en Marco Muñoz op, die als renners van de Mexicaanse ploeg La Tienda de Salud het Europese wielrennen op stelten zetten. Miquel heeft al de Giro en de Tour gewonnen en staat nu op het punt om ook de Vuelta op zijn erelijst te schrijven: een ongehoorde hattrick! Maar de concurrentie vermoedt vuil spel – wisselen ze tijdens de koers van identiteit en doet Marco zich als Miquel voor of andersom? – en daarom smeden ze plannen om de Mexicaanse tweeling een spaak in het wiel te steken. Het verhaal wordt nog gecompliceerder door een moord en een vrouw die zich in het peloton begeeft. Jammer dat de Vuelta dit jaar door corona niet in Utrecht kon starten maar deze roman maakt veel goed.

(Por Favor, jaargang 5, nr. 1, winter 2021)

In ‘De fatale etappe’ (een spannende thriller) van Hans van Hartevelt dreigt (…) de pas vierentwintigjarige Miquel Muñoz de drie belangrijke wedstrijden van het jaar: De Tour, de Giro en de Vuelta te zullen winnen. (…) De emoties laaien zeer hoog op tussen alle betrokkenen! Het gevolg van deze emotiedans is dat er een politieonderzoek komt met Santos Escartin en Leticia Gil Parra als hoofdpersonen. Hans van Hartevelt doet altijd grondig research voor zijn boeken. Aangezien hij zelf ook een liefhebber van fietsen is, weet en begrijpt hij veel van het wielerjargon. Dat gebruikt hij zeer regelmatig, legt het ook uit en hij weet de sfeer in dat wielerwereldje perfect te verwoorden. (…) Hierdoor heeft Van Hartevelt met zijn boek niet alleen een ongemeen spannende thriller geschreven maar ook een boeiende roman die voor iedereen toegankelijk is.

(André Oyen – Ansiel www.lezerstippenlezers.nl) 

Vooropgesteld dat de wielerwereld mij geheel onbekend is, kan ik toch aangeven dat ‘De fatale etappe’ een boeiende misdaadroman is. Het gaat er immers om dat er een dader van een misdaad gevonden wordt, en wat in welke setting het verhaal geplaatst is maakt dan niet zo veel uit. Natuurlijk is die achtergrond er wél: er is een mooie beschrijving van de omgeving. Daarnaast wordt er verteld hoe het er aan toe gaat in de wielersport, de dagelijkse gang van zaken, de concurrentie, het hele spelletje dat gespeeld wordt door de mensen die achter de schermen aan de touwtjes van het grote geld trekken. (…) Daarom is het goed om te lezen dat de renners zelf fietsen omdat ze willen fietsen, om de wedstrijd, het winnen, ze gaan voor de eer. Dat ze daar hun geld mee verdienen is een feit, maar waarom niet op een eerlijke manier? Door het onderzoek van commissaris Santos Escartin en zijn hoofdinspecteur Leticia Gil Parra komt het verhaal tot leven. Er is niet gekozen voor één verteller, we gaan van de een naar de ander, vooral ook door middel van hun gesprekken met de betrokkenen – de tweeling, andere renners, de ploegleiders, de ploegarts. Een extraatje is het feit dat Leticia zelf ooit een vrij verdienstelijke wielrenner was. Zij kan de commissaris alles uitleggen. Gelukkig voor de onwetende lezer. (…)

(Marjo van Turnhout – www.thrillers-leestafel.info)

De Tour de France, de Vuelta, de Giro d’Italia. Nooit wist een wielrenner deze drie belangrijkste wielerwedstrijden in hetzelfde jaar te winnen. (…). In ‘De fatale etappe’ van Hans van Hartevelt dreigt het onmogelijke te gaan gebeuren. De pas vierentwintigjarige Miquel Muñoz blijkt er de benen voor te hebben. Hij vormt, samen met zijn broer Marco, een tweeling die bijkans alle prijzen voor de concurrerende ploegen wegkaapt. (…) De koppen van de ploegbazen worden bij elkaar gestoken, want er moet iets gebeuren, dat is iedereen duidelijk. Maar wie gaat het doen en vooral wanneer? In feite is de dag na de rustdag ideaal. (…) Juist tijdens die toch al zo duivelse rit zal men zijn gram op de Mexicanen gaan halen. De verbijsterende vergelding maakt deze ‘wielerthriller’ spannend als een bergafdaling op de fiets. Hans van Hartevelt verrast de lezer keer op keer door als een echte sprinter, na duizelingwekkende verwikkelingen, op de finish van de roman af te stormen.

(Peter de Rijk – www.straatjournaal.com)

Een wielerroman en thriller in één? Daar kon ik als wielerliefhebber geen nee tegen zeggen. Terwijl de renners van La Vuelta op televisie de neutrale zone uit rijden, zit ik het eerste gedeelte van de rit met mijn neus in ‘De fatale etappe’. (…) In het eerste deel maken we kennis met de wielrenners Marco en Miguel Muñoz, een identieke tweeling in de ploeg van La Tienda de Salud. Twee toptalenten die al vele ritzeges hebben weggekaapt voor het overige peloton, ze lijken wel onverslaanbaar. Maar gaat alles wel eerlijk? De concurrenten zijn ervan overtuigd dat er vuil spel wordt gespeeld. (…) Er is maar één manier om dit een halt toe te roepen en dat is ongeschreven wielerwetten overtreden. ‘De fatale etappe’ zal menig wielerliefhebber aanspreken. Een geromantiseerde blik op de wielerwereld met een dosis spanning, maar ook een verhaal dat zich richt op het tactisch schouwspel die de camera’s nooit zien. (…) De schrijfstijl is bevlogen. (…) De gebruikte wielertermen zijn herkenbaar voor iedereen die op de racefiets zit en zorgen ervoor dat je zelf soms buiten adem een bladzijde omslaat. (…)

(Alexander Roessen – Thrillers & More)

Een wielrenner, de helft van een Mexicaanse tweeling, wint wedstrijd na wedstrijd, daarbij geholpen door zijn identieke broer. De andere wielerploegen vermoeden fraude en smeden een complot om ze van een unieke prestatie in de grote rondes af te houden. Het vermoeden is dat er sprake is van persoonsverwisseling, maar gaandeweg wordt er steeds meer duidelijk van de verziekte spelletjes achter de sportieve prestaties. Het wordt een politiezaak als de gedoodverfde winnaar een fatale crash maakt, en het moord lijkt in plaats van een ongeluk. De plot zit verrassend en goed geconstrueerd in elkaar.

(Drs. W.A. Fasel – Nederlandse Bibliotheekdienst / Biblion)